tirsdag den 16. december 2014

Swapsje spelen


En inmiddels ligt het boek ’luchtbel’ alweer een paar weken in de winkel! Het voelt ongelooflijk goed dat het boek overal in het land gelezen wordt, en zelfs daarbuiten!  

Het boekenfeestje in Nederland op 11 november jl. was het startschot. Daarna ging het snel. We werden gebeld door allerlei media.Verschillende plaatselijke, maar ook landelijke kranten pakten het verhaal op en schreven er een artikel over. De reakties zijn hartverwarmend. Er zijn veel mensen die mij persoonlijk berichtjes sturen. Ook mensen, die ik niet eens ken, maar die zichzelf op de een of andere manier herkennen in het verhaal. Mensen, die geraakt worden door het onrecht in het verhaal. Dat ontroert me. Dat geeft me nieuwe moed. Want mijn verhaal is niet bepaald een succesverhaal en het was griezelig eng om ermee naar buiten te komen. 
 
Een paar weken geleden was ik uitgenodigd voor een verjaardag. Het was een echte ”meidenverjaardag”, al zijn onze leeftijden inmiddels wat meer belegen en zitten we dichter bij de bejaardenleeftijd dan de meisjesleeftijd. Maar goed, geen mannen erbij, geen gezinnen, alleen maar vrouwen onder elkaar, gezellig de hele zondagmiddag tafelen. Ik zat naast iemand, die me aarzelend, bijna fluisterend, vroeg: ”Hoe gaat het nu eigenlijk echt met jullie?” Daarop antwoordde ik dat het goed met ons gaat. We zijn bezig ons leven nieuwe richting te geven. We zijn nog wel zoekende, maar we zijn vrij. Toen ik vervolgens vertelde over het boek ’luchtbel’, viel de hele tafel in eerste instantie stil. En naarmate het gesprek vorderde, werden de belegen meisjes steeds enthousiaster. ”Dus het boek komt ook hier in Denemarken! Yes!”

Daar wordt nu hard aan gewerkt. Dat is vanaf het begin mijn eerste doel geweest. Ik hoop dat het ook hier wat stof doet opwaaien.

Het boek ’luchtbel’ gaat over onze emigratie naar Denemarken. Over ons bedrijf en over onze dochter die op school werd gepest. En over hoe wij, heel geleidelijk, te maken kregen met de ”Grote Swaps Zwendel”. Hoe we vast bleken te zitten aan een speculatieve lening met grote risico´s en ons daartegen verzetten. Hoe we met onze rug tegen de muur stonden. Hoe we in toenemende mate bedreigd werden door de bank. Mijn man zag zijn droom in duigen vallen en raakte in een burn out. Met mijn boek belicht ik de menselijke zijde van een groot en actueel probleem hier in Denemarken.

Ik ben geen accountant of advocaat. Dan had ik misschien grote dingen kunnen doen door dit probleem bloot te leggen en aan te vechten. Er wordt momenteel regelmatig over geschreven door mensen die zich verdiept hebben in allerlei financiële constructies. Er zijn mensen bezig dit soort wanpraktijken van banken aan de kaak te stellen en mensen op te roepen met hun verhaal naar buiten te komen, zich te verenigen. Ik volg het op de voet, dit soort initiatieven juich ik alleen maar toe. Mijn boek ’luchtbel’ speelt zich af tegen deze achtergrond. Ik laat die andere kant zien, voor wie durft, met de persoonlijke, schrijnende gevolgen.  

”Zijn ze nou helemaal gek geworden? We zijn woedend. Omdat we gedwongen worden een nieuwe extra lening te komen afsluiten en ondertekenen. Wij willen dit niet, en maken dit ook kenbaar aan de bank en aan onze accountant. Luuk is in alle staten, ik kan hem buiten nog horen schelden en tekeergaan. Ik heb hem zelden zo woedend gezien en gehoord. Ze kunnen hoog en laag springen, maar wij komen geen nieuwe lening afsluiten. Wij willen toch helemaal geen nieuwe lening? Wij hebben toch nooit geswapt? Wij hebben die schuld toch niet gemaakt? Die heeft de bank zelf veroorzaakt. Toedeloe.”

Het lijkt mij nou zo´n leuk idee om ook eens wat te gaan ”swapsen”. Met bankiers. Swapsen, dat is eigenlijk ruilen met een zeker risico. En we zetten bankiers zelf in als ruilmiddel.

Er zijn best wat landen te verzinnen waar bijvoorbeeld natuurgebieden inkrimpen. Jammer joh, het valt allemaal ietsje tegen. Nu het niet beter wordt met die natuur daar, maar juist terugloopt, moeten er meer bankiers worden ingezet om de gekapte bossen weer te herstellen. Hoe zij dat gaan doen, zoeken ze dan zelf maar uit. Risico van het vak.

We zetten ze fijn op het vliegtuig naar die landen toe, steeds meer bankiers. In ruil voor Eerlijkheid en Rechtvaardigheid. En als ze niet willen, als ze protesteren? Dan voeren we de druk ietsje op. 

We dreigen ermee, dat hun gezinsleden ook mee moeten werken aan de ruil. Wat zeg je, dat slaat nergens op? Nee, dat klopt, het slaat helemaal nergens op dat gezinsleden ook te maken krijgen met de gevolgen van de ruil. Maar dat hoort nu eenmaal bij de risico´s. Wisten jullie dat niet? Hebben we dan zeker vergeten te vertellen. En anders hebben jullie dat gewoon niet helemaal goed begrepen.